1.
ஊற்றெடுக் கும்கவி யுந்தேற் றுரைக்கு மொழியுமுனைப் போற்றிசைக் கும்பா வுமுறை பொருளின் புகழுருவாய் நேற்றிருக் குஞ்சிந்தை நீக்கி ஒளிதரு நேயனுமாய் வீற்றிருக் குங்கோவில் மேன்மை யுணர்த்தி விளக்கினையே
2.
மாதவா வென்றுமே மாதவர்க் கேற்பன் றுறுதியுடன் மாதவா வென்றுமே லோர்சொற் றகவிர வையகத்தில் மாதவா வென்றுமே கப்பெயர் பெற்று மனங்குளிர மாதவா வென்றுமே வந்துறை இச்சக வாழ்வினிலே
3.
ஐயாறெட் டோது மறிவில்லை யென்று மகமுருகி மெய்யாறுன் நாமம் விளிக்க வுமிலை வினையறுக்கும் பொய்யா மொழிப்பு லவருரை சற்றும் பொருந்தவில்லை உய்யுமா றீனற் குரைப்பா யுழலு முலகினிலே
4.
முருகா குமரா முழுமுதற் கேள்வா முராரிதிரு மருகா பொருதாயே முந்நீர் வறள முரசதிர சருகாய்ச் சிதைத்தா யசுரர் படைகள் தடம்புரள ஒருகா லுனைநான் மறந்தா லுமாற்றெனை உள்ளமர்ந்தே
5.
மாலுற்ற மைந்தன் மனத்தினை மாற்றவல் லானினைவிற் காலற்ற கைவல்யம் கண்டு களித்த சுகமுனித்தாட் பாலற்று வைகலும் பண்பாய்ப் பணியப் பலகவியும் வேலொத்த கண்ணி மணவாளன் நல்குவான் மீச்சிறப்பே
6.
நாடும் பொருளையே நாடி விழுந்தாலும் ஞானமிலாச் சூடு படினும் சுவையில் மயங்கி துதிக்கவல்ல பீடு பொருளைப் பிரானை நினைந்து ருகாதவெனை வீடுறச் செய்யநீ மேற்கொளும் பாடென்னே வேலவனே
7.
மாலை வணங்க யவர்பா லுழன்று மதிகெடுக்கு
மாலை வணங்க வழிவென் றுணர்ந்து மனமகிழ்ப்பா
மாலை வணங்க மழவான்றோர் போற்று மலைவாடிரு
மாலை வணங்க மனமும் உடலும் வளம்பெறுமே
-கட்டளைக் கலித்துறை
ஆலை - கள்
அலை -கடல்
வணம் - சந்தம்
8.
அறுபத மென்றே யருணையி லன்ற ருணைமுனிவற்
கறுபத வேலன் அளித்த அருமறை மந்திரத்தை
அறுபத கத்தார் அகஞ்சூழ்ந் தழுமுன் அறிந்தெழுவாய்
அறுபத மொய்க்க வடங்கு முடலீற் றிலென்றுணர்ந்தே
அறு பதம் என்றே அருணையில் அன்று அருணை முனிவன் (கு )
அறுபத வேலன் அளித்த அருமறை மந்திரத்தை
அறுபது அகத்தார் அகம் சூழ்ந்து அழும் முன் அறிந்து எழுவாய்
அறுபதம் மொய்க்க அடங்கும் உடல் ஈற்றில் என்று உணர்ந்தே
அறுபதம் - ஈ
அறுபத - ஷடாக்ஷரம்
அறு பதம் - சொல்லற சும்மா இரு என்ற உபதேசம்
அகத்தார் - சுற்றத்தார்
அகம் - வீடு
அருணைமுனிவர் - அருணகிரிநாதர்
அருணை- திருவண்ணாமலை
கறுபத வேலன் அளித்த அருமறை மந்திரத்தை
அறுபத கத்தார் அகஞ்சூழ்ந் தழுமுன் அறிந்தெழுவாய்
அறுபத மொய்க்க வடங்கு முடலீற் றிலென்றுணர்ந்தே
அறு பதம் என்றே அருணையில் அன்று அருணை முனிவன் (கு )
அறுபத வேலன் அளித்த அருமறை மந்திரத்தை
அறுபது அகத்தார் அகம் சூழ்ந்து அழும் முன் அறிந்து எழுவாய்
அறுபதம் மொய்க்க அடங்கும் உடல் ஈற்றில் என்று உணர்ந்தே
அறுபதம் - ஈ
அறுபத - ஷடாக்ஷரம்
அறு பதம் - சொல்லற சும்மா இரு என்ற உபதேசம்
அகத்தார் - சுற்றத்தார்
அகம் - வீடு
அருணைமுனிவர் - அருணகிரிநாதர்
அருணை- திருவண்ணாமலை
9.
தேசுடை வேடச் சிறுமி தலைவன்றன், செந்தமிழால்
ஏசுவோ ரும்வாழ்ந் துயர அருள்தரும் ஈடிலாம
கேசற் குருப்புகழ் கேட்டு ருகும்பேறு கிட்டுமோயிங்
காசு கவிக்கோ ரரசே அருணை யருமுனியே
10.
காத லெனவுங் கனவுக ளென்றுங் குவலயத்தின்
மோத லெனவு மொருமை எனவு முழலுமுளஞ்
சாத லெனவுஞ் சனன மெனவுந் தளையகலா
தாத லினாலயிற் கொண்ட ருடருவா யன்புருவே
11.
தாமரைப் போதமர்த் தாதை யறியாத் துதிப்பொருளைத்
தாமுறை யோதவே தாதையுங் கேட்ட தகப்பகுரு
யாமுரை வேதமா யாண்டும் மகிழ்வா யிசைப்பதுவே
தாமுறை யூதிடுந் தாரையை வேண்டிலோஞ் சாடிலோமே
12.
ஏக நடன மியைந்து களித்திட வீசனது
மோக மடைந்த முராரி அணையு முடிவெடுத்து
தேக உடலைத் தரித்த வதரித்தான் றில்லையிலே
யோகச் சிறப்பு முருப்பெற் றெழவே உலகினிலே
ஏக நடனம் இயைந்து களித்திட ஈசனது
மோகம் அடைந்த முராரி அணையும் முடிவெடுத்து
தேக உடலைத் தரித்து அவதரித்தான் தில்லையிலே
யோகச் சிறப்பும் உருப் பெற்று எழவே உலகினிலே
ஈசனது ஈடிலா நடனம் தில்லையில் காண்பதற்காக ஆசை கொண்ட ஆதி சேஷன் ( முராரி அணை ) மனித உடலை எடுத்து தில்லையில் அவதரித்தான் [பதஞ்சலியாக , இதனால் யோகச் சிறப்பும் உருப்பெற்று எழுந்தது உலகினினிலே
மோகம் அடைந்த முராரி அணையும் முடிவெடுத்து
தேக உடலைத் தரித்து அவதரித்தான் தில்லையிலே
யோகச் சிறப்பும் உருப் பெற்று எழவே உலகினிலே
ஈசனது ஈடிலா நடனம் தில்லையில் காண்பதற்காக ஆசை கொண்ட ஆதி சேஷன் ( முராரி அணை ) மனித உடலை எடுத்து தில்லையில் அவதரித்தான் [பதஞ்சலியாக , இதனால் யோகச் சிறப்பும் உருப்பெற்று எழுந்தது உலகினினிலே
13.
தோத்திரஞ் செய்து துதித்தேத்த வல்ல துடியிடையாள்
நேத்திர மூன்றுடை நீல மிடற்ற னிதமுறையுஞ்
சேத்திரம் யாவுஞ் சிறப்பாய் விளங்குஞ் செகத்தனையாள்
மாத்திரைப் போது மனதுனை யுள்ளும் வகையருளே
14.
புகழிற் கடிதந்த புண்ணியன் பேர்தாங்கிப் பூவுதித்து
புகழிற் கடிதா புலவா எனவுன் புகழ்பரவப்
புகழிற் கடிதப் புகழிற் புதையாப் புலமைபெற்று
புகழிற் கடிதம் புவிய றியநீ புனைந்தனையே
புகழிற்கு அடி தந்த புண்ணியன் பேர் தாங்கிப் பூ உதித்து
புகழிற்கு அடி தா புலவா என உன் புகழ் பரவப்
புகழில் கடிது அப்புகழில் புதையாப் புலமை பெற்று
புகழில் கடிதம் புவி அறிய நீ புனைந்தனையே
திருப்புகழிற்கு அடி தந்த முருகப் பெருமானின் பெயரைத் தாங்கி பூமியில் உதித்தாய் (முத்தையா)
திரையிசைக்கு தமது புகழ் தேடிக்கொள்ள உன்னை பாடல் எழுதப் பலர் உன்னை அணுகினர் உனது புகழ் பரவ
இவ்வாறு ஒருவருக்கு புகழ் சேருமானால் அதில் கடினமான விஷயம் என்னவென்றால் அதில் மூழ்கி விடுவார், அவ்வாறு புகழில் நீ புதையாமல் உனது புலமையை நிலைபெறச் செய்தாய் , அதன்பிறகு உனக்கு அழிவில்லை என்ற கவியும் நீயே எழுதினாய் உன்னைப் பற்றி , இஃது நீ ஒரு மாபெரும் கலைஞன் என்று புவி உணரும் படியாக இன்னும் சிறப்புற அமைந்தது
புகழிற்கு அடி தா புலவா என உன் புகழ் பரவப்
புகழில் கடிது அப்புகழில் புதையாப் புலமை பெற்று
புகழில் கடிதம் புவி அறிய நீ புனைந்தனையே
திருப்புகழிற்கு அடி தந்த முருகப் பெருமானின் பெயரைத் தாங்கி பூமியில் உதித்தாய் (முத்தையா)
திரையிசைக்கு தமது புகழ் தேடிக்கொள்ள உன்னை பாடல் எழுதப் பலர் உன்னை அணுகினர் உனது புகழ் பரவ
இவ்வாறு ஒருவருக்கு புகழ் சேருமானால் அதில் கடினமான விஷயம் என்னவென்றால் அதில் மூழ்கி விடுவார், அவ்வாறு புகழில் நீ புதையாமல் உனது புலமையை நிலைபெறச் செய்தாய் , அதன்பிறகு உனக்கு அழிவில்லை என்ற கவியும் நீயே எழுதினாய் உன்னைப் பற்றி , இஃது நீ ஒரு மாபெரும் கலைஞன் என்று புவி உணரும் படியாக இன்னும் சிறப்புற அமைந்தது
15.
வீண ருரைக்கும் வெறுஞ்சொ னினைந்து வினைபுரியா
நாணத் தகுமொரு நாத்திக வாழ்வி னடம்புரியாக்
காணக் கிடைத்த கடம்ப னழகைக் கவின்மொழியாற்
பாண ரனைய பலவகைப் பாவமைப் பண்ணிசைத்தே
வீணர் உரைக்கும் வெறும் சொல் நினைந்து வினைபுரியா
நாணத் தகும் ஒரு நாத்திக வாழ்வில் நடம் புரியாக்
காணக் கிடைத்த கடம்பன் அழகைக் கவின் மொழியால்
பாணர் அனைய பல வகைப் பா அமைப் பண் இசைத்தே
16.
கோதிற் கிழவ குமரப் பருவ குணமொழுகி
கோதிற் கிழவ குமர னறியா குழம்பிநிற்க
கோதிற் கிழவா குமரா வெழுப்ப குவலயமே
கோதிற் கிழவா குமரா வெனவே குதித்தெழுமே
கோதில் கிழவ குமரப் பருவ குணம் ஒழுகி கோதில் கிழவ குமரன் அறியா குழ்ம்பி நிற்க கோதிற்கு இழவு ஆகும் அரா எழுப்ப குவலயமே கோதில் கிழவா குமரா எனவே குதித்து எழுமே
கோது - சக்கை, குற்றம்
இல் - இன்மை , இல்லம்
அரா-குண்டலினி
கோது ( சக்கை இங்கு உடலுக்கு உவமை) கோதில் -சக்கை யின் இருப்பிடிமான இவ்வுடல் , அது இளமை , முதுமை எனும் இயல்பில் அதன் போக்கில் அதற்கு உரித்த குணங்களில் உழல்கிறது, அவ்வுடலின் உரிமையாளனான உயிர் ( கோதில் கிழவ ) குமரன் எனும் கடவுளை உணராமல் குழம்பி நிற்கிறது.
கோது ( சக்கை இங்கு உடலுக்கு உவமை) கோதில் -சக்கை யின் இருப்பிடிமான இவ்வுடல் , அது இளமை , முதுமை எனும் இயல்பில் அதன் போக்கில் அதற்கு உரித்த குணங்களில் உழல்கிறது, அவ்வுடலின் உரிமையாளனான உயிர் ( கோதில் கிழவ ) குமரன் எனும் கடவுளை உணராமல் குழம்பி நிற்கிறது.
அச்சக்கையான உடலுக்கு மரணம் (இழவு) போல திகழும் அரவு ( குண்டலினி) எழும்ப , புத்துயிர்ப் பெற்று ஞானம் பிறக்கும் , பின்பு இவ்வுலகமே குற்றமற்றக் கடவுளின் ( கோதில் கிழவா குமரா) உருவமாய்த் தெரியும்
17.
வேலனே வேதமாய் ஞாலமும் போற்றிடும் மேன்மையுரை
காலனை வீழ்த்திடும் கந்தனைக் காட்டும் கவிமணியைப்
பாலமாய்க் கட்டியே பாதையைச் செய்தநற் பாரதனிற்
சீலனைப் போற்றியே சேயுரு செப்பு திருப்புகழே
18.
அருணைக்கு மேலு மழகூட்டும் வண்ண மவதரித்த
கருணைக் கடலைக் கவிக்கொரு வித்தைக் கலைமணியை
வருணிக்கச் சொல்லு முளதோ எனினு மனமகிழ்ந்தித்
தருணத்திற் செந்தமிழ்ச் சொன்மாலை சாத்துவோ நாதருக்கே
19.
நினைத்தாலே முத்தி தருமூ ருதித்தோன் றிருப்புகழை
நினைத்தாலே முத்தி நினைவி னிறுத்தி குருப்புகழை
நினைத்தாலே முத்தி நிசமறிந் தோத நிலையுயர்ந்து
நினைத்தாலே முத்தி தருநாத னாசி நிலைபெறுமே
20.
யானென் றழிந்துய் யவுனதாட் பற்றி யினம்புரியா
தேனென் றருந்தி திளைத்த சுரரேவு தென்னிலங்கை
மானன் றடைய வனம்விரைந் தோடி மனைதொலைத்த
கோனென் றுமெச்சுங் குமரா குறைவிற் குருகுகனே
21.
எண்ணற் றுயிர்கட் குளத்துறை நாதா உலகளந்து
மண்ணற்று நின்றகோ மாவலி ஆட்கொண்டு மண்கலசம்
கண்ணுற் றுடைத்துக் களவாடி வெண்ணெய் கதியறியா
புண்ணுற் றுனது புகழ்பாடும் அன்பர் புகலிடமே
22.
கீதையி னாயகன் கேட்டுத் தெளிய, கறையறியாச்
சீதையி னாயகன் சான்றாய் விளங்க, தினந்தொழவே
கோதையி னாயகன் கூடத் தரசனெங் கோதகற்றிப்
பாதையைப் பாரிற் பரிசுத்த மாக்க, பதைப்பிலையே 
23.
சரண முனதடிக் கீழென்றும் மாய தரணிதனில்
மரண மெனைய ணுகுநே ரமதில் மயில்மிசைவந்
தரணு மெனக்க ருளியு னதுல கழைத்தெனையும்
தருண மதிற்கதி தாவம ராபுரி வாழரச
24.
வாடாத் தமிழ்மாலை வையஞ் சுவைக்க வடித்தவளை
கூடாரை வெல்லும்சீர் கோவிந் தனுவக்க கோதைதனைச்
சூடிக் கொடுத்த சுடர்கொடி யைநாம் துதிப்போம்திரு
வாடிப்பூ ரந்தனில் ஆள உதித்த பிராட்டியையே
25.
தளைபட் டழிய தனியே தவிக்குந் தரணிதனில்
விளைபற் றறுத்து வினைகள் புரியும் வினயமளி
ஒளியிட் டொழிப்பா யுளத்த(ல்)லை யென்றுங் குகனினைவை
முளைவிட் டெழச்செய் முகமா றுடைய முழுமுதலே
26.
மாலை யகற்றி மனத்தூய்மை பெற்றிட வையமதின்
மாலை யகற்றி னமேற்றி வழிபடு மாண்பருட்கா
மாலை யகற்றி வடிவனை யென்றும் வணங்குருகு
மாலை யகற்றி யமனு மியலா வணமருளே
மாலை அகற்றி மனத்தூய்மை பெற்றிட வையமதில் மாலை அகல் தினம் ஏற்றி வழிபடும் மாண்பு அருள் காமாலை அகற்றி வடிவனை என்றும் வணங்கு உருகும் மாலை அகற்று இயமனும் இயலா வ(ண்)ணம் அருளே
வையமதில் உள்ள மாலை ( மயக்கத்தை) அகற்றி மனத்தூய்மை பெற்றிட , மாலை அகல் தினம் ஏற்றி வழிபடும் மாண்பருள், காமாலை அகற்றி வடிவனை என்றும் வணங்கு உருகும் மாலை ( அன்பை) அகற்ற இயமனும் இயலா ( இறப்பு கூட அந்த அன்பை விலக்கிடா) வண்ணம் எமக்கு அருள்வாயாக
27.
ஆடி அடங்கும் அவனி அவதரித் தார்ப்பரிக்கும்
தேடித் திரிந்தும் தளையறா வாழ்வில் திசையறியா
வாடி வதங்கும் உயிர்கள் உயர மனமுருகி
ஆடி அதனில் அனையைத் தொழுதிடும் வெள்ளியிலே
28.
அடைந்த துனத ருளாலே அனைத்தும் அகமகிழ
உடைந்த தெனது ழலும்பி றவிபல உன்னடியார்
நடந்த வழிய தனைத்தொ டரநாளும் ஞாலமதைக்
கடந்த சுடரே கருத்தே உறைகந்த கோட்டகோவே
29.
முத்தா யடியெடுத் தூட்டி யமுத ருணகிரிக்குப்
பித்துந் தெளிய பிரானைத் துதிக்கும் பிறங்குமதி
வித்தென உள்ளே இருந்தீ தனைவீடோ ராறுடைய
எத்தனை சென்மம் எடுப்பின் உடன்வா இறைவநீயே
30.
முக்கா லறிந்த முழுமுதற் கோவை யுளமுருகி
இக்கோலங் காண இளமதி யைப்பூணும் ஈசனடி
எக்காலு மாடும் விடைபாகன் லீலை விரும்பிபெற
நெக்காடு நாகம் நகைபூணு நாதா நிதமருளே
31.
மையங்கண் மாதர்தம் மார்பினிற் சேர விழைபவனின்
வையொளிச் செங்கதிர் வண்ண முகமா றழகுடைய
கையயிற் றன்னெழிற் கண்கவர்க் கோலமாய்க் காட்சிதரும்
தையலா ரீருடை தன்றமி ழேற்குந் தனிப்பொருளே
32.
சங்கத் தமிழ்மூன் றளித்தான் வினாயக னௌவைக்கன்று
மங்கை ஒருபங்கன் மூலன் தமிழ்செ யளியளித்தான்
பங்கயக் கண்ணனோ பாத்தமிழ்க் கேட்டுடன் பின்தொடர்வான்
செங்கையில் வேலன் சிரித்தேற்பான் வைதார் தமிழ்பிடித்தே
33.
அடைந்த துனத ருளாலே அனைத்தும் அகமகிழ
உடைந்த தெனது ழலும்பி றவிபல உன்னடியார்
நடந்த வழிய தனைத்தொ டரநாளும் ஞாலமதைக்
கடந்த சுடரே கருத்தே உறைகந்த கோட்டகோவே
34.
பித்தன் பிறப்பித்த பேற றுமுகப் பிரானுனையே
சத்தி சிறப்பித்தாள் சண்முக மொன்றாய்த் தகைமைபெற
குத்தி அவுணர் குலகுன் றழித்தாய் கணத்தினிலே
அத்திக் கிறைவா வணங்குவோ மாடி கிருத்திகையே
35.
