வாளெடுத்துப் போர்தொடுத்து வாகைசூட வழியிலா
மானுடற்குப் பாத்தொடுக்கு மாண்பளித்து வாழ்விலே
தானகற்றித் தாள்பணிந்துன் னாமமென்றுஞ் சொல்லவே அருளாயோ
மாளுகைக்கு மாணவன்றன் அம்படுக்கிப் போரிலே
மாதொருத்தி தீண்டிடாத மாதவத்தை வீற்றவன்
மாதவன்றன் வீடுசெல்ல மாதமெண்ணி யமளிமேற் கிடந்தானை
ஆளுகைக்கு நீதிசொல்ல ஆதிநாதன் பேரையும்
ஆயிரத்தைப் பூமிகொள்ள காலமைந்தன் கேட்கவே
ஆசிதந்த கங்கைமைந்தன் முத்திபெற்ற நாளிலே இனிதாக
சூளுரைத்த பத்தனன்று சொன்னசொல்லில் வெல்லவே
தேரைவிட்டுக் கீழிறங்கி சகடமேந்தி கொல்லவே
தானுரைத்த சத்தியத்தை மீறிநின்ற மாயனின் மருகாநீ
பதிமூன்று சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரியவிருத்தம்
ப்ரஹ்மசர்ய விரதத்தைக் கடைபிடித்த மாதவனாக வீற்றவனை மாய்க்க தனது மாணவனே தன்மீது அம்புகள் அடுக்காக தொடுத்து அம்புப் படுக்கையில் கிடக்கும் படியாக வீடுபேறடைய சரியான நேரம் எண்ணி இருந்த பிதாமகரை நாட்டை எவ்வாறு ஆளவேண்டுமென்றும் விஷ்ணுவின் ஆயிரம் நாமத்தையும் கேட்ட காலனின் மைந்தனான யுதிஷ்டிரன் வினவ ஆசியை அருளி முத்தி பெற்ற இந்த ஏகாதேசி தினத்திலே இனிதாக
சபதமெடுத்த பத்தனான பீஷ்மர் வாக்கு தவறாத படித் தேரைவிட்டு இறங்கிச் சகடத்தைச் சக்ராயுதமாக பாவிக்க தனது வாக்குப் பொய்த்துப் போயினும் தனது சத்தியத்தை மீறிநின்ற ஒப்பற்ற மாயனின் முருமகனே நீ
வாளெடுத்து போரிட்டு வெற்றிவாகை சூடும் வழியில்லா (திறனுமில்லா) மானுடனுக்கு பாக்களைத் தொடுக்கும் மாண்பு அளித்து 'தான்' எனும் கருத்தை அகற்றி உனது நாமம் என்றும் சொல்லவே வாழ்வில் அருளாயோ
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக